De Meervoudige Histocompatibiliteits Complex (MHC)
Hoe menselijke leukocytenantigenen de partnerkeuze beïnvloeden?
De majeure histocompatibiliteitcomplex (MHC) verwijst naar een sectie op chromosoom 6 die honderden genen bevat (figuur 1), waaronder de genen van het menselijke leukocytenantigeen (HLA). De MHC coderen voor eiwitten op het oppervlak van nucleaire cellen, waaronder witte bloedcellen (daarom de naam "menselijk leukocytenantigeen"). De MHC-eiwitten vangen buitenlandse stoffen op en presenteren deze aan uw T-cellen. De MHC is ook verantwoordelijk voor weefsel- en orgaancompatibiliteit tussen mensen, vandaar de naam "majeure histocompatibiliteit".
Figuur 1. Codominante expressie van HLA-genen
MHC-eiwitten worden meestal verdeeld in drie "klassen". MHC-klasse I-eiwitten worden uitgedrukt op de meeste cellen van het lichaam en helpen ons bij het bestrijden van virale infecties. De MHC-klasse I-eiwitten omvatten diegene die worden gecodeerd door HLA-A, HLA-B en HLA-C. MHC-klasse II-eiwitten worden uitgedrukt op immuuncellen zoals B-cellen, geactiveerde helper T-cellen, macrofagen en dendritische cellen; deze cellen helpen ons bij het bestrijden van bacteriële infecties door het produceren van antilichamen. De MHC-klasse II coderen HLA-DR, HLA-DQ en HLA-DP. Er zijn ook MHC-klasse III-eiwitten die onze immuuncellen ondersteunen.
De structuur van elke klasse van eiwitten is verschillend - terwijl MHC-klasse II twee ketens (A-keten en B-keten) heeft, heeft MHC-klasse I slechts één grote keten, gekoppeld aan een macroglobuline. Daarom wordt er soms een extra component toegevoegd om de keten te specificeren wanneer MHC-klasse II-eiwitten worden genoemd.
HLA-benaming en -typering
De HLA 2010-benamingsconventie wordt momenteel breed gebruikt om MHC-eiwitten en de HLA-genen die ze coderen te benoemen. De conventie identificeert het HLA-gen, allelgroep/allotype, specifiek eiwit en eventuele substituties/mutaties. Elk van deze velden wordt gespecificeerd met een numerieke waarde, toegewezen op basis van de volgorde waarin ze worden ontdekt. U kunt meer leren over de HLA 2010-benamingsconventie hier. Een database van alle ontdekte HLA-types tot nu toe is te vinden hier.
Het is gevonden dat koppels met zeer verschillende HLA-typen en verschillen in hun MHC-genen meer voldoening uit hun relatie halen, wat wij bij DNA Romance graag 'romantische chemie' noemen, ook wel genetische compatibiliteit genoemd.
Wat is genetische compatibiliteit?
Genetische compatibiliteit verwijst naar de match tussen de genen van twee individuen, met name met betrekking tot hun potentieel om samen kinderen te krijgen. Sommige genetische combinaties zijn compatibeler en kunnen resulteren in gezondere nakomelingen.
Een methode om genetische compatibiliteit te testen is de aanwezigheid of afwezigheid van bepaalde genetische markers, zoals HLA (human leukocyte antigen)-markers, die betrokken zijn bij het immuunsysteem. Individuen met meer ongelijke HLA-profielen kunnen genetisch compatibeler zijn, aangezien dit kan resulteren in een kind met een meer diverse immuunsysteem.
Another way to evaluate genetic compatibility is through genetic testing for inherited disorders. Couples who are considering having children may choose to undergo genetic testing to determine their risk of passing on certain inherited disorders to their offspring. This can help them make informed decisions about their fertility options and the potential risks and benefits of having children together.
Het is belangrijk om te weten dat genetische compatibiliteit niet de enige factor is die de gezondheid en het welzijn van een kind bepaalt. Andere factoren, zoals de algehele gezondheid en levensstijl van de ouders, kunnen ook een significante invloed hebben op de gezondheid van een kind.
Laat DNA Romance u helpen om uw genetische matches vandaag te vinden!
Bekijk nu je DNA-overeenkomsten!
Gratis Persoonlijkheidstest
